Αντίστιξη είναι η τεχνική που αφορά στο συνδυασμό πολλαπλών διαφορετικών ταυτόχρονων μελωδικών γραμμών σε μια σύνθεση. Η αντίστιξη είναι χαρακτηριστική της Δυτικής Μουσικής και δεν τη συναντούμε στην Ανατολική μουσική παράδοση.
Η Αντίστικη περιλαμβάνει μια σειρά κανόνων που διέπουν δύο διαφορετικές διαστάσεις:
Η πρώτη διάσταση είναι η κάθετη, η οποία αφορά στις σχέσεις αναμεσα στις μελωδικές γραμμές και τα διαστήματα ανάμεσα στις συνηχούμενες νότες.
Η δεύτερη διάσταση είναι η οριζόντια, που αφορά στο σχήμα, την κατεύθυνση και την ανεξαρτησία κάθε μελωδικής γραμμής.
Η χρήση της αντιστικτικής μεθόδου σύνθεσης ξεκίνησε στα τέλη του 9ου μ.Χ. αιώνα με μια τεχνική που ονομάστηκε «organum», και είχε να κάνει με μια ψαλμωδία (την vox principalis) που συνδυαζόταν με μια δεύτερη φωνή (την vox organalis). Οι δύο αυτές φωνές τραγουδούσαν την ίδια μελωδία σε διαστήματα παράλληλων 4ων ή 5ων.
Τον 11ο αιώνα ο Guido of Arezzo προσπάθησε να δώσει περισσότερη ανεξαρτησία σε αυτή τη δεύτερη μελωδική γραμμή, αν και ακόμη ο ρόλος της ήταν περισσότερο συμπληρωματικός.
Στο πέρασμα των ιστορικών περιόδων, οι συνθέτες χρησιμοποίησαν την αντίστιξη με διαφορετικό τρόπο.

• Για να γίνει δεκτός ο σπουδαστής στην τάξη της Αντίστιξης (ως ειδικό μάθημα) απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχει Πτυχίο Αρμονίας με βαθμό τουλάχιστον ΛΙΑΝ ΚΑΛΩΣ.

Αναλυτικά τα έτη φοίτησης: