Ο όρος κλαρινέτο προέρχεται από την ιταλική γλώσσα θα πει ‘’μικρό κλαρίνο’’ και σημαίνει όργανο που βγάζει καθαρό και φωτεινό ήχο από την ιταλική λέξη clarus . Η ελληνική απόδοση του οργάνου είναι ‘’ευθύαυλος’’. Είδη αυλού συναντάμε ήδη από την αρχαιότητα , τόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο και στην Αίγυπτο.

Aπότελείται από έναν ευθύ σωλήνα, από ξύλο ή και πλαστικό στη σημερινή εποχή, που στη μια του άκρη οδηγεί σε μια καμπάνα. Ο αριθμός των κλειδιών που ανοιγοκλείνουν τις αντίστοιχες οπές για την παραγωγή του ήχου εξαρτάται από το σύστημα με βάσει το οποίο είναι κατασκευασμένο το όργανο. Δύο συστήματα είναι αυτά που επικρατούν , το σύστημα Boehm – έχει λιγότερα κλειδιά , είναι πιο εύκολο στην εκμάθηση για ένα αρχάριο. Θεωρείται ένα πλήρες σύστημα και έχει επικρατήσει στα ωδεία ως πιο αποδοτικό και ελεύθερο στην ερμηνεία . Είναι το σύστυμα που προτιμάται στο κλασσικό ρεπερτόριο – . Και το σύστημα Oehler - έχει περισσότερα κλειδιά , άρα μπορεί σχεδον να καλύψει την αντιστοιχία κλειδιού-νότας , για να ερμηνεύσει όμως κλασσικό ρεπερτόριο απαιτείται μεγάλη δεξιοτεχνεία από το μουσικό . Στο είδος της κλασσικής δεν προτιμάται ιδιαίτερα λόγω των κλειδιών που δημιουργούν περιορισμούς στην ερμηνεία. Πρ’όλα αυτά θεωρείται ότι τονικά είναι καλύτερο από αυτό του συστήματος Boehm- . Η μουσική έκταση που καλύπτει το κλαρινέτο είναι τρεισίμισι οκτάβες . Υπάρχουν διάφορα είδη κλαρινέτου με βάσει την τονικότητα . Αυτά είναι : -Κλαρινέτο σε C (Ντο) , ό,τι νότα παίζουμε , αυτή και ακούγεται , -Κλαρινέτο σε Bb (Σι ύφεση) , ακούγεται ένας τόνος κάτω από αυτό που παίζουμε , -Κλαρινέτο σε Α (Λα) , ακούγεται ενάμισι τόνος κάτω από αυτό που παίζουμε και –Κλαρινέτο σε G (Σολ) , ακούγεται δυόμισι τόνους κάτω από αυτό που παίζουμε.

Τάξεις αναλυτικά: