Η βιόλα είναι έγχορδο μουσικό όργανο που ανήκει στην κατηγορία των εγχόρδων με δοξάρι . Μοιάζουν σε τέτοιο βαθμό εκ πρώτης όψεως , που ένας μέσος ακροατής ενδεχομένως να δυσκολευτεί να τα ξεχωρίσει. Στην πραγματικότητα οι ομοιότητές τους είναι πάρα πολλές μόνο που η βιόλα είναι μεγαλύτερη σε μέγεθος από το βιολί . Ο ήχος της είναι πιο βαθύς, πιο αχνός, πιο σκούρος από του βιολιού. Η έκτασή της περιέχει τριάντα επτά χρωματικούς φθόγγους και έχει τέσσερις χορδές κατασκευασμένες από νάιλον , που κουρδίζονται σε διαστημα πέμπτης καθαρής. Οι χορδές τις είναι : C (Ντο) , G (Σολ) , D (Ρε) και Α (Λα). Την περίοδο της Αναγέννησης συναντάμε δύο τύπους βιόλας : τη viola da braccio , δηλαδή βιόλα χεριού - και τη viola da gamba , δηλαδή βιόλα ποδιού. Η βιόλα θεωρείται πιο δύσκολη για ένα μουσικό από το βιολί , εξαιτίας του μεγαλύτερου μεγέθους που έχει και απαιτεί μεγαλύτερα ανοίγματα στα δάχτυλα. Από πολλούς μάλιστα η βιόλα φαίνεται να είναι το πιο δύσκολο όργανο όλων των εγχόρδων με δοξάρι. Στα έργα της κλασικής περιόδου , η βιόλα είχε περισσότερο συνοδευτικό χαρακτήρα , παρ’όλα αυτά συνθέτες όπως ο Μότσαρτ , ο Μπερλιόζ και ο Στάμιτς της έδωσαν κύριο ρόλο και την έκαναν ισότιμη του βιολιού. Ένας από τους συνθέτες που την τίμησαν ιδιαίτερα και έγραψαν πολύ γι’αυτήν ήταν και ο Φ. Τέλεμαν. Η βιόλα κατέχει τη θέση της ως μέρος μιας συμφωνικής ορχήστρας και παρόλες τις δυσκολίες στην εκτέλεση λόγω μεγέθους είναι ένα όργανο γεμάτο ηχοχρώματα και χαρακτήρα , εξού και οι συνθέτες τη χρησιμοποιούσαν για εκφράσουν βαθύτερα συναισθήματα.
Διάσημοι βιολονίστες ανά τον κόσμο: Carl Stamitz, Lionel Tertis, William Primrose, Nobuko Imai κ.α.

Τάξεις αναλυτικά: