Το φλάουτο , πλαγίαυλος με την ελληνική του απόδοση , είναι πνευστό μουσικό όργανο , κατασκευασμένο από ξύλο ή μέταλλο , συνήθως από ασήμι. Είδη αυλού , συναντάμε ήδη από την αρχαιότητα . Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν τρία διαφορετικά είδη : ο μόναυλος , ο δίαυλος , και ο πλαγίαυλος και ήταν κατασκευασμένοι από ξύλο.Ουσιαστικά το φλάουτο , είναι ένας ευθύς , κυλινδρικός , μεταλλικός σωλήνας με δεκαέξι κλειδια που ανοιγικλείνουν τις αντίστοιχες τρύπες από τον εκτελεστή και με την εκπνοή αέρα μεσα στο σωλήνα παράγεται ο ήχος. Το όργανο σε σχέση με τον εκτελεστή , βρίσκεται σε πλάγια θέση , εξού και ο όρος πλαγίαυλος. Η έκτασή του μουσικά είναι τρεις οκτάβες περίπου και το ηχόχρωμα του οργάνου από τις ψηλές νότες στις χαμηλές διαφέρει σημαντικά. Οι ψηλές συχνότητες είναι διαπεραστικές και πολύ λεπτές ενώ οι χαμηλές είναι πιο θερμές , και αχνές στο άκουσμα. Το φλάουτο υπήρξε από τα αγαπημένα όργανα του Μότσαρτ , έχει γράψει πολλά γι’αυτό , ανάμεσά τους και η πολύφημη όπερα Ο Μαγικός Αυλός , που αποτέλεσε και το τελευταίο του έργο. Ο ήχος του είναι ουράνιος και προσφέρεται για τα ιδιαίτερα και χαρακτηριστικά περάσματα και τις τρίλιες. Υπάρχουν διάφοροι τύποι φλάουτου με βάση την τονικότητα , το σοπράνο φλάουτο , το άλτο φλάουτο , το τενόρο φλάουτο ( ή flûte d'amour) και το μπάσο φλάουτο. Οι διαφορές τους είναι αισθητές ηχοχρωματικά , όπως αναφέραμε και πρωτύτερα και σαφώς το κάθε είδος έχει διαφορετική έκταση. Είναι ένα όργανο το οποίο είναι μέρος της συμφωνικής ορχήστρας και συμμετέχει σε μια μεγάλη γκάμα του κλασσικού ρεπερτορίου αλλά και άλλων ειδών πέρα του κλασσικού όπως αυτό της τζαζ.

Τάξεις αναλυτικά: