ΣΑΞΟΦΩΝΟ
Το σαξόφωνο είναι πνευστό μουσικό όργανο που ανήκει στην οικογένεια των ξύλινων πνευστών. Κατασκευάζεται από ορείχαλκο και αποτελείται από έναν κωνικό σωλήνα με γυριστή καμπάνα προς τα πάνω (εκτός από το soprano και το sopranino saxophone που είναι σε ευθεία γραμμή), το επιστόμιο με τη γλωττίδα και το μηχανισμό των κλειδιών(έχει είκοσι τέσσερις οπές με κλειδιά). Ανήκει στα ξύλινα και όχι στα χάλκινα πνευστά διότι για να παράγει ήχο χρειάζεται ένα ειδικό καλάμι, το οποίο τοποθετείται στο επιστόμιο ή μπουκίνο, όπως το λένε οι Ιταλοί, και δένεται με τη φασέτα. Είναι το νεότερο όλων των πνευστών οργάνων, αφού εφευρέθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1840 και μόλις το 2012 αναγνωρίστηκαν οι τίτλοι σπουδών του οργάνου.
Εφευρέτης του θεωρείται ο Βέλγος οργανοποιός Άντολφ Σάξ (1814 – 1894). Ο όρος σαξόφωνο προέρχεται κατά το ήμισι από το δημιουργό του και κατά το έτερον ήμισι από την ελληνική λέξη φωνή . Υπάρχουν επτά είδη σαξοφώνου, το σοπρανίνο, το σοπράνο, το άλτο, το τενόρο, το βαρύτονο, το μπάσο και το κόντρα μπάσο. Σαν όργανο δεν εντάχθηκε κατ’εξοχήν στην κλασσική ορχήστρα και δεν έχουν γραφτεί ιδιαίτερα πολλά έργα για αυτό από τους κλασσικούς συνθέτες. Ο Ζώρζ Μπιζέ, ο Ζυλ Μανσέ, όπως και ο Εκτόρ Μπερλιόζ και ο Μωρίς Ραβέλ είναι παρ’όλα αυτά κάποιοι από τους συνθέτες που το ενέταξαν σε κάποια από τα έργα τους.
Το σαξόφωνο γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση στην Αμερική στο μουσικό είδος της τζαζ, όπου και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι του σε σημείο να χαρακτηρίζει το ίδιο το είδος.Το 1888 ο Charles Gerard Conn ξεκίνησε να παράγει σαξόφωνα για να προμιθεύει τις στρατιωτικές μπάντες. Μέχρι τη δεκαετία του 1920 το σαξόφωνο είχε κατακτήσει μια θέση στα κορυφαία δημιουργικά όργανα.
Ο ήχος του σαξοφώνου, εκτός από το σοπράνο και το σοπρανίνο, είναι ιδιαίτερα ζεστός και μπρούτζινος, θεωρείται από τα πιο ιδιαίτερα πνευστά και έχει πολλούς λάτρεις σε όλο τον κόσμο.