Η Κρητική Λύρα είναι έγχορδο μουσικό όργανο με δοξάρι.
Πρόγονός της ήταν το «λυράκι», του οποίου ο οξύς ήχος δεν ήταν κατάλληλος για τη συνοδεία τραγουδιού. Έτσι δημουργήθηκε ένας άλλος τύπος λύρας, η «βροντόλυρα», με χαμηλότερο κούρδισμα και βαθύτερο ήχο, που ήταν κατάλληλη για πολύωρη συνοδεία των τραγουδιστών.
Μέχρι το 1940 η κατασκευή κρητικής λύρας ήταν καθαρά ερασιτεχνική και οικιακή. Οι μουσικοί κατασκεύαζαν το όργανο που θα χρησιμοποιούσαν με ό,τι υλικά είχαν στη διάθεσή τους και με αυτοσχέδιους τρόπους, διαφορετικούς κάθε φορά, ανάλογους με την αισθητική και τις προτιμήσεις τους.
Η σημερινή μορφή της κρητικής λύρας οφείλεται στην παρέμβαση του Μανώλη Σταγάκη, που, σαφώς επηρεασμένος από τους δύο προϋπάρχοντες τύπους λύρας, προμηθεύεται εργαλεία και τελειοποιεί την κατασκευή της με γνώμονα την ευκολία στο παίξιμο.